Ang Kasal ba'y Sakal?

Ang pagpapakasal ay panunumpa sa harap ng Diyos ng magasawa na masasama sila habangbuhay. pagmamahalan na tila hanggang libing ay madadala nila, anu mang pagsubok o kahirapan ang tahakin ay walang magpapahiwalay sa kanila. Pero, bago ang lahat ng iyan, sa kasal pa lang bay maipaglalaban na nila?

Ang kasal nga ba'y sakal? yan ang isang tanong na minsan ay pumapasok sa isipan natin. Ngunit para sa akin, maaaring oo at maaaring hindi. May mga kadahilanang nakapaloob sa dalawang sagot na iyon. Oo, dahil sa kasal, ang dalawang magkasintahan ay sa umpisa pa lamang ay masyadong malaki ang nagiging gastusin lalo na kung pormal. Totoo hindi ba? pero ito ay maliban na lamang sa mayaman naming Guro sa Filipino IV na si G. Edgar P. Aladeza na hindi mapapantayan ninuman. Pero para sa iba, nagpapakasal na lamang sila gamit ang isang judge para maliit lang ang salaping kailangang gastusan. Nariyan pa ang pagkakaroon ng Fixed Marriage sa dalawang nilalang. Kung saan hindi nila tanggap ang kanilang pagpapakasal at napagdesisyonan lamang ito ng kanilang mga magulang at hindi lingid sa kalooban nila ang pagiging magasawa, marahil ay nangyayari ito dahil gusto ng dalawang panig na magasawa ang kanilang mga anak ng mayaman na katulad nila at dahil dito, hindi na din masasabing nagiibigan talaga sila. Isa pang dahilan ang hindi pagkakaintindihan ng dalawang mag-asawa kaya naman dumarating sa puntong lumalaki ang away nilang dalawa na nauuwi pa sa annulment kung saan pinapawalang sala nila ang kanilang pagpapakasal.

Masasabi ko namang hindi dahil para sa dalawang magasawa minsan ay madami pa ring nagagampanan ang kanilang sumpaan simula pa lamang noong sila ay nagsumpaan sa altar o sa simbahan. Wari ay kahit na dumaan sila sa lahat ng hirap at pagsubok ay hindi nila kayang bitiwan ang kanilang pagmamahalan na tamang-tama nga namang tularan ng lahat ng mag-asawa. Para bang kahit sa libing ay sila at sila parin. Hindi din masasabing sakal ang pagpapakasal lalo pa kung handang handa ang dalawang nagiibigan bago pa man din sila magsumpaan sa simbahan. Kaya sana sa lahat ng tao lalong lalo na sa mga kabataan ng henerasyong ito, dapat laging iisipin na hindi sakal ang isang kasal lalo pa man kung lingid ito sa damdamin natin, at alam nating mayroon tayong maipagmamalaki sa magiging anak natin kung sakaling tayo'y ikasal.

Sa bawat bahagi ng watawat na hinabi

Tayo ay pilipino sa isip at sa gawa

ngunit bakit may mga pinuno,puro lamang salita?

isang gobyerno na kayang sikmurahin at magtawanan

may pamilyang kumakain na kulang sa dalawang

beses sa isang araw, minsan wala ngang panlugaw.

Bakit ganito kababaw? isang pagkaing nilalangaw

ang dadamputin at kakainin ng batang gutom

alam ba ng husgado at lahat ng hukom

na meron mas masahol pa sa hatol ng kamatayan

yan ay ika'y maghirap sa sarili mong bayan

mga bata na ang dapat na ginagawa ay maglaro

bagkus ay agos ng pawis at magbanat ng buto

upang kumita ng ilang piraso na pisong madungis

kalyo sa kamay at paa na manhid at madungis

hindi manika ang hawak ng kanyang mumunting braso

bagkus isang taong gulang na kapatid at may baso sa harapan

na nagbabakasakaling lagyan ng baryang pambili ng tinapay na panlaman sa tiyan

mga pinunong bago mamatay at magkasakit sa sarap ng buhay

sa akin kayo ay makinig

mga bakal na dumudura ng apoy at tingga

tangan- tangan at balot ng kasuotang pandigma

bakit di mapagtugma ang mayaman at dukha

sa pananaw ang kapalit ay hapis at pagluluksa

sa pareparehong sundalo, muslim man o kristyano

ilan man ang masawi di mo alam kung sino ang panalo

walang panalo, dahil sa huli tayo pa rin ang talo

pinoy ang nasa loob ng ataul na sinarado

yan ba talaga ang sumpa dito sa lupang pinangako

respeto't, pagmamahal ay pilit tinatago

lawing hindimakadapo, may pakpak na limitado

at nakakulong sa seldang nakakandado

kailan kaya matatapos ang pagagos ng dugo

at ang kapayapaan ay mahahawakan ng buong buo

yan ba ang kwento o tanong na pilit humahawi

sa bawat bahagi ng watawat na hinabi.

Sabi nila, Mahirap mag tiwala sa isang Textmate.
Pero pano kung napamahal ka na talaga sa textmate mo?


Ako si Jane. Graduating student ng High School. Never pa 'kong nag ka boyFriend, puro crush lang ako. Ayoko kasi masaktan.

Isang araw, Nakita kong nilalandi ng friend ko yung crush ko. Nainis ako, Para bang gusto kong bumawi, kaya kinuha ko yung number ng BoyFriend nya, At nag sumbong ako. Pero, hindi sya naniwala. Sino ba naman kasi ang maniniwala sa isang text lang? Wala na kong choice kundi ang maging textmate na din sya.

Siya si Micko, Naging close kami ng sobra. Dumating ang araw na nagbreak sila ng Friend ko. 'Di ko nga alam ang reason eh, pero walang nag bago, Textamate pa din kami.

Sa sobrang bait nya sa'kin, Parang ayaw ko na syang mawala sa'kin. Nararamdaman kong mahalaga na sya sakin.

Tumawag sya sakin. Kaso iba ang boses, Boses babae. Maliit ang boses, kala ko nga babae eh. Pero sya pala talaga yun. Sabi nya nag kaproblema raw yung lalamunan nya. Mula bata pa sya. Naniwala naman ako sa kanya.

Palagi na kaming nag kakatext. At talagang panatag ang loob ko sa kanya.

Dalawang Buwan na din kaming Textmate, At Bigla nya kong niligawan. Sabi nya mahal nya na 'ko. At masaya sya pag katext nya ko. Mahal ko na rin sya. Kaya para masubukan lang Sinagot ko sya.

Talagang naFall na ko sa kanya, At Binigay ko ang buong tiwala ko sa kanya. At naging totoo sa kanya. Kaso, Naging totoo rin kaya Sya sakin?

Iang Araw nag text ako sa kanya.

"Micko, Gusto na kitang makita."

"San at kailan naman?"

"Sa Saturday, Sa festival, 3pm :)"

"Sige pupunta ako."

Dumating ang sabado. 3:15pm, Tinext ko na sya.

"San ka na micko?"

"Andito na ko,"

Hinintay ko sya, At tinext ng tinext.

Pero umabot na ng 4:00 wala pa rin sya. Wala kong nagawa kundi umuwi ng may luha sa mata.

Kinabukasan, Lumapit ako sa isa kong classmate. Naging katext nya rin pala si Micko. Marami syang kinuwento about kay Micko.

At Sobra akong nasaktan sa kinuwneto nya. At hindi ako makapaniwala. Hindi ko alam kung pagsisisihan ko ba. Kaya pala, Ayaw nya makipagkita. Kaya pala ganun ang boses nya. kaya pala hanggang textmate lang dapat kami kasi.....

BABAE sya..

Next In Line :)

http://www.facebook.com/video/video.php?v=151660254864449&ref=mf

Going back to the Corner where I first saw you.

Babalik na naman ako sa Lugar, kung saan una tayong nag kita.
Kahit gano kalamig, du'n ako matutulog.
Kukuha nang masusulatan katabi ng Picture mo.
At sasabihin " Pag nakita nyo sya. Sabihin nyo kung nasan ako"

May mga nag bibigay sa'kin ng barya, Hindi siguro nila ko naiintindihan.
Hindi naman ako sira. Sira lang talaga tong puso ko.
Alam ko wala ng kwenta, pero ano bang magagawa ko?
Pano kita malilimutan kung hanggang ngayon mahal pa din kita.

Pero kung isang umaga gumising ka, at namimiss mo ko
At iniisip mo kung kamusta na kaya ako.
At iniisip ko na naman na babalik ka dito kung saan tayo nag kakilala.
At makikita mo ko na'n dito hinihintay ka pa din
At hindi umaalis.

Sabi ng Police: "Miss hindi ka pwede dito."
Sabi ko: "May hinihintay ako dito. Siguro mga 1araw na, 1buwan o 1taon.
Hindi ako aalis kahit bumagyo o mag snow.
Alam ko pag nag bago ang isip nya dito sya unang pupunta.

Pinag uusapan ng mga tao ang Girl na matagal nang hinihintay yung Guy.
I think that's me

Siguro magiging sikat na ko dahil sa ginagawa ko.
Siguro wala lang sayo pero sigurado makikita mo ko sa News
At pupuntahan mo ko
Kasi alam mo lahat ng yon ay para sayo.
Ako ang Girl na hindi maka alis sa lugar na pinag tagpuan natin.
Umaasang babalik ka don.

Paalam kaibigan

saan ka man pumunta, sana'y marinig mo to

awitin na laman ng aking puso'y alay ko sayo

hanggang sa paghatid namin sayong huling hantungan

buhay na wala sa amin, nawalan nang katarungan

at ang daming katanungan di ako mahihiya,

na sabihan bilang kaibigan ay mahal kita

ang daming oras na pinagdaanan, ang lahat nasayang

maganda nating pinagsamahan di kayang bayaran

at saan ka man ngayon saludo ang aking pabaon,

mga memorya nating magkasama'y di pwedeng itapon

kukunin kitang kumpare kahit di na magbalik

kung pwedeng ibalik ang mga araw dun ako sabik

gusto ko mang humiyaw sa iyong pagkawala

isang matalik na kaibigan di na sakin naiba,

turing ko sayo ay kasangga, parang kapatid

sisigaw ko ay patawad kahit hanggang mapatid

ang litid ng aking hininga

hanggang maubos aking boses

kung patalikod inaasar kita ng ilang beses

tandaan mo kahit kailan di ka namin malilimot

ang pagkawala mo para sa'min ay masalimuot

at dama ang kalungkutan na pasan ng yong magulang

sa pagkakaibigan nati'y tanong ko kung nagkulang

at kung ibabalik ang mga araw na lumipas

pipiliin ko na makasama ka ng ilang oras

para masabi ko sayo ang gusto kong sabihin

huli na nga kayang sumulat ng isang awitin

ikot ng aming mundo'y tuluyan nang nagbago

lungkot ng pagkatao kahit pilit na itago

sa bawat araw na nagdaan, na hindi natin naiisip

buhay ay pwedeng mawala nang kahit lang sa panaginip

ihip ng hangin ay sumisikip, lalong umiinit

pinagsamahan nati'y kusa na walang pumilit

tagay ko sayo'y taas ang basong ibibigay

isang pagsubog para sa amin nang ikay mawalay

at sana ay maalala mo ang kaysaya na araw

alam ko na magkikita tayo muli balang araw

ang ihip ng hangin

Sumapit ang gabi, at akoy nangati
napahinto nang saglit, napaupo sa tabi
aking napagtanto ngunit di ko naikubli
sa aking sarili ako palay nadudumi

hindi ko maipaliwanag aking nararamdaman
buo ba ito o hangin lang sa aking tyan
nang may umupo sa aking harapan
at masamang hangin ay naglabasan

pareho pala kami ng nararamdaman,
at kamiy nagkwentuhan
sya din pala'y nasikmuraan
at dito nabuo ang aming pagmamahalan

o kay sarap mabuhay
parang masustansyang gulay
na kasing sarap ng siomai
katulad ng pagmamahal ko kay dumay